Καιρό τώρα προσπαθούσα να βρω τις κατάλληλες λέξεις που λακωνικά θα περιέγραφαν το απόσταγμα της πολυετούς μου παρουσίας στο Ιδρυμα Μείζονος Ελληνισμού. Κατέληξα λοιπόν στις λέξεις «ταίριασμα» και «πάντρεμα». Λέξεις πολύ απλές και καθημερινές, σε αντιπαράθεση με το πολύπλευρο φάσμα των δραστηριοτήτων του ΙΜΕ.

Έχουμε λοιπόν ένα «πάντρεμα» του πολιτισμού με την τεχνολογία. Δυο έννοιες που συνυπάρχουν πλέον τόσο φυσιολογικά σε κάθε έργο μας. Το «ταίριασμα» αυτό για την ευρύτερη ελληνική σκέψη και κουλτούρα δεν ήταν πάντα τόσο απλό και αυτονόητο και, μάλιστα, στις αρχές του ’90, όταν ιδρύθηκε το ΙΜΕ. Οι ιδρυτές και οραματιστές του πάντως είχαν διαγράψει τη συγκεκριμένη πορεία δράσης και έκτοτε ακολουθούν πιστά την ένδειξη αυτή της πυξίδας. Πολιτισμός για πολλούς από εμάς τότε ήταν μια βαθιά και αφηρημένη έννοια.

Μια ιδέα, μια ιστορία, ένας προβολέας σε έναν αρχαίο κίονα ή άγαλμα. Θελήσαμε να πάμε ένα βήμα πιο πέρα. Να μεταφέρουμε τις έννοιες και τα ευρήματα του πολιτισμού μας σε κάθε άκρη της γης. Οχι μέσα σε βαριά ξύλινα κιβώτια, αλλά μέσω του καλωδίου που φτάνει σε κάθε σπίτι και σχολείο. Μέσω του Διαδικτύου, λοιπόν, δώσαμε τη δυνατότητα σε εκατομμύρια ανθρώπους να θαυμάσουν και να γνωρίσουν τα επιτεύγματα του ελληνικού πολιτισμού στο χώρο και το χρόνο που τους βολεύει.

Προκλήσεις: από το υπόβαθρο του αρχαιολόγου, μέχρι τη «σκαπάνη» του εργολάβου
Πώς «ταίριαξαν» όμως η ιστορική γνώση του ιστορικού και του αρχαιολόγου με το καθαρά τεχνικό υπόβαθρο του προγραμματιστή, του γραφίστα, του τεχνικού; Από τη ζύμωση αυτή, οι θεωρητικοί απέκτησαν καλή γνώση της τεχνολογίας σε βαθμό τέτοιο, που τους επιτρέπει πλέον να οραματίζονται την εξέλιξη του έργου τους με βάση και την τεχνολογία. Από την άλλη, οι άνθρωποι της Πληροφορικής και της τεχνολογίας μάθαμε μέσα από τη συνύπαρξη αυτή πως τελικά η Ακρόπολη των τουριστών είναι κάτι πολύ περισσότερο από κάποια κτίσματα με πολλές φθορές και πως η Μίλητος δεν ήταν μια αρχαία πόλη στην Πελοπόννησο.

Στην πορεία αυτή «ταιριάξαμε» επίσης και τεχνολογίες. Σε πείσμα των καιρών των πρώτων βημάτων μας, επιλέξαμε υπολογιστές Macintosh. Σε ένα ομοιογενές περιβάλλον υπολογιστών, μετά το σχεδιασμό και την υλοποίησή του, συνήθως όλα κυλούν ομαλά. Οταν όμως ο υπόλοιπος κόσμος, και μάλιστα στην Ελλάδα, χρησιμοποιεί διαφορετική πλατφόρμα, τότε αρχίζουν τα προβλήματα. Appletalk και Ethernet, MacWrite και Microsoft Word. Γραμματοσειρές ΕΛΟΤ Mac και ISO Windows.

Ομολογουμένως, η πρόκληση αυτή μας αφαίρεσε αρκετά μαλλιά αλλά μας έκανε πιο ευέλικτους και δυνατούς. Με την επέκτασή μας και σε άλλα κτήρια ήρθαν και νέες προκλήσεις. Τα γραφεία απείχαν μεταξύ τους από μερικούς ορόφους έως ορισμένα χιλιόμετρα και υπήρχε η ανάγκη να συνδέονται μεταξύ τους αδιάλειπτα και με ασφάλεια. Την εποχή που η οπτική ίνα στη χώρα μας ήταν ένα είδος πολυτελείας, η μεταφορά γινόταν μέσω RF σε ταχύτητες που προξενούσαν άγχος.

Πλέον έχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε έναν ιστό από οπτικές ίνες ανάμεσα στα σημεία παρουσίας μας μέσω του οποίου μεταφέρουμε δεδομένα και φωνή. Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε στο «fault tolerance», ώστε οι δρομολογήσεις μας να έχουν εναλλακτική οδό σε περίπτωση που η «σκαπάνη» του εργολάβου καταστρέψει κάποια από τις ίνες μας. Εμφαση δίνουμε στην ασφάλεια του δικτύου και των δεδομένων μας. Η δυνατότητα πρόσβασης από έξω και η ασφάλεια είναι δυο έννοιες με πολλές παγίδες που χρειάζονται ισορροπία. Για αυτό φροντίζουν τα firewall σε διάφορα επίπεδα -trusted, DMZ κ.λπ.

Η ανάγκη ασύρματης πρόσβασης στο Διαδίκτυο στους χώρους μας στον «Ελληνικό Κόσμο», είτε από τα στελέχη είτε από τους επισκέπτες μας, δημιούργησε και την ανάγκη πολλαπλών VLAN με διαφορετική πολιτική ασφάλειας για το καθένα.

Τέλος, επειδή, όπως λέει και ένα γνωστό τραγούδι, «Τhe show must go on», φροντίσαμε τα εικονικά και τρισδιάστατα εκθέματα μας στη «Θόλο» να «πατήσουν» με ασφάλεια σε ένα πλάνο disaster recovery ώστε, σε περίπτωση σοβαρού προβλήματος απώλειας hardware ή software, η επαναφορά να είναι εύκολη και σύντομη. Να λοιπόν που στο Ιδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, το «πάντρεμα» της τεχνολογίας με τον πολιτισμό θα εξακολουθήσουν να πορεύονται εις βίον κοινόν. Εύχομαι στους απανταχού ΙΤ και Project manager παρόμοιων δραστηριοτήτων «και στα δικά σας».