Πριν από λίγες εβδομάδες είχα τη χαρά και την τιμή να παρευρεθώ ως ομιλητής στο συνέδριο Software Quality Days 2015, στη Βιέννη της Αυστρίας. Ένα εξαιρετικό συνέδριο, από τα πλέον αναγνωρισμένα στην κεντρική Ευρώπη, πάνω σε θέματα ποιοτικού ελέγχου λογισμικού.
Δεν θέλω να σταθώ στο άκρως ενδιαφέρον περιεχόμενο σχεδόν όλων των παρουσιάσεων. Προτιμώ να μείνω στην άρτια οργάνωση ενός συνεδρίου με εκατοντάδες συμμετέχοντες, παρόλο το τσουχτερό εισιτήριο των 650 ευρώ για δύο μέρες. Ένα συνέδριο που συντάχθηκε από επιτροπή 15 μελών, όλοι αναγνωρισμένα στελέχη εταιρειών ή καθηγητές πανεπιστημίων. Ένα συνέδριο με ομιλητές από όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων και μερικών εκ των πλέον αναγνωρισμένων στο χώρο, με πέντε διαφορετικά θεματολογικά tracks και περισσότερες από 30 παρουσιάσεις στο σύνολο.
Δεν αναφέρομαι ειδικά σε αυτό το συνέδριο επειδή ειναι το πιο πρόσφατο που παρευρέθηκα, αλλά γιατί έγινε στη Βιέννη της Αυστρίας, όχι στο Λονδίνο, στη Silicon Valley της Καλιφόρνιας ή στη Bangalore των Ινδιών, σε γνωστές, δηλαδή, τεχνολογικές κοιτίδες που μοιραία τραβούν πάνω τους πολλές τέτοιες οργανώσεις. Στην Βιέννη, λοιπόν, των 2 εκατομμύριων κατοίκων. Σε μια χώρα που σίγουρα δεν έχει παράδοση στο λογισμικό, ούτε ακαδημαϊκά, ούτε επιχειρηματικά και προσφέρει ένα, μάλλον, ακριβό και άκαμπτο περιβάλλον για νέες επενδύσεις. ‘Ενα περιβάλλον, δηλαδή, που, ως προς αυτά τα χαρακτηριστικά, θυμίζει Ελλάδα.
Η διοργάνωση, όμως, τέτοιων άρτιων και μεγάλων συνεδρίων δείχνει ξεκάθαρα την αναγνώριση των ευκαιριών και των περιθωρίων που υπάρχουν για ανάπτυξη στον τομέα λογισμικού και ελέγχου ποιότητας, ακόμα και σε χώρες που δεν έχουν ούτε την παράδοση, ούτε ίσως τις ιδανικές αρχικές συνθήκες. Στις πολλές ερωτήσεις που δέχθηκα σχετικά με το τι υπάρχει και τι κάνουμε στην Ελλάδα σε αυτόν τον τομέα, προσπαθούσα να αλλάξω θέμα συζήτησης για να μην αναγκαστώ να απαντήσω … ελάχιστα.