Αγαπητοί αναγνώστες,
Όσο προχωράμε πιο βαθιά μέσα στο τρέχον έτος, τόσο και βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το φαινόμενο της στασιμότητας των κύριων δραστηριοτήτων της οικονομίας.
Κι αυτό, καθώς η περίεργα υδροκεφαλικά σταθμισμένη επιχειρηματικότητα της πατρίδας μας σχετίζει σε σημαντικό βαθμό τις όποιες εξελίξεις με την πολιτική σκηνή. Γεγονός, που αφαιρεί την ανάληψη πρωτοβουλιών οι οποίες θα συμβάλουν στην ευρύτερη πρόοδο, την οικονομική ανάταση και την υιοθέτηση της “υγείας” σε κάθε πτυχή. Ευχής έργον θα ήταν το πολιτικό προσωπικό να αντιληφθεί την σύγχρονη διάσταση που οφείλει να έχει η δράση και το έργο του, κόβοντας τους δεσμούς εγκλωβισμού στους οποίους και “πνίγει” την επιχειρηματικότητα.
Όσο δεν αποφασίζουμε να θέσουμε τέρμα στην διαχείριση της φτώχειας μας, επιλέγοντας να υλοποιήσουμε την ανάπτυξή μας, τόσο θα κυνηγάμε την ουρά μας τυρβάζοντας περί άλλων…
Το domino effect που παρατηρείται εδώ και αρκετούς μήνες σε έναν από τους most valuable (…) κλάδους της εθνικής μας οικονομίας, καλά κρατεί. Το ένα “βαρύ” όνομα φεύγει μετά το άλλο από τον έναν παίκτη, πηγαίνοντας στον άλλο. Τελευταία, δείχνουν να εμπλουτίζουν την γκάμα των επιλογών αναφορικά με τον επόμενο εργοδότη τους, ο οποίος δεν κινείται απαραίτητα στην ίδια αγορά.
Βέβαια, αυτές οι μετακινήσεις, συχνά-πυκνά, συνοδεύονται και από μια παράλογη-λογική, που δύσκολα μπορεί να εξηγηθεί. Για παράδειγμα, ο «αεροπόρος», που ενώ ήταν “άρχοντας” σε ένα μαγαζί-γωνία, ποιοι λόγοι τον ώθησαν ώστε να επιλέξει να μετακινηθεί σε μια ενδιαφέρουσα όσο και “γοητευτική” -είναι αλήθεια- περιπέτεια, η πορεία της οποίας ωστόσο δείχνει να είναι προδιαγεγραμμένη; Και δη, δίχως happy end!
Εκτός κι εάν, η μετακίνηση συνοδεύεται και συνδέεται με εξαιρετικά… λεφτά αισθήματα, οπότε αντιμετωπίζεται με τη λογική της “αρπαχτής”. «Και η φήμη του;», ενδεχομένως να αναρωτηθείτε. «Μπρος στην τσέπη τι είναι ο (πρόσκαιρος) πόνος», η πειστική απάντηση. Εξάλλου, ως λαός δεν φημιζόμαστε πως έχουμε και ιδιαίτερα ισχυρή μνήμη…
«Αρκει μια στιγμη για να ερθει η καταστροφη», υποστήριζε μια παλαιότερη -όσο και επιτυχημένη- διαφημιστική καμπάνια ασφαλιστικής εταιρείας.
Μάλιστα, τροποποιώντας την ανάλογα, προκειμένου να απευθύνεται στην επιχειρηματική αγορά, «όσο μικρότερος είσαι, τόσο μεγαλύτερη είναι…η καταστροφή».
Ούτε… παραγγελία να αποτελούσε για έναν “νάνο”, που εδώ και πολλά χρόνια (αυτό)λανσάρεται ως… γίγαντας! Βλέπετε, όταν επαγγελματικά προσομοιάζεις με τον τελευταίο, σίγουρα δεν σε πτοούν ιδιαίτερα τυχόν αποτυχίες που θα βρεθούν (φυσιολογικά) στον δρόμο σου. Αυτό, εξάλλου, δεν είναι και το επιχειρείν; “You win some, you lose some”. Ο εν λόγω πελάτης αποφάσισε να μην συνεχίσει μαζί σου τη συνεργασία στο συγκεκριμένο πεδίο, καθώς όπως διαρρέει δεξιά κι αριστερά, η ποιότητα των αποτελεσμάτων που λάμβανε τελευταία ήταν κατά πολύ κατώτερα των όσων ανέμενε. Επιπροσθέτως, σύμφωνα με τις ίδιες διαρροές, ο… νανο-γίγαντας δείχνει να κινείται σε παρωχημένα επίπεδα και πλαίσια, αποδεικνύοντας εμπράκτως πως οι εξελίξεις συμβαδίζουν με την ηλικία: Σε ξεπερνούν! Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι δεν υπολείπεται ικανότατων στελεχών, που συνδυάζουν γνώση, ικανότητες και δυναμική. Παρόλα αυτά, έχουν πέσει θύματα της εσωστρεφούς μανίας που διακρίνει τον επιχειρηματία, που διαλαλεί όπου βρεθεί και σταθεί: «η εταιρεία είμαι εγώ!». Ωστόσο, τα στελέχη του τελευταία δείχνουν να… κλωτσάνε και, σε συνδυασμό με ορισμένες οικονομικές εκκρεμότητες (…), έχουν ενστερνιστεί την ρήση: “Σήμερα, δουλεύεις για το επόμενο αφεντικό σου…”. Προσθέστε στην εξίσωση και το γεγονός ότι, δεν θεωρείται και από τα πλέον εύκολα στη διαχείριση και συνεργασία “μαγαζιά” και θα αντιληφθείτε πως δεν πρόκειται για μια εξέλιξη που θα πρέπει να προκαλεί εντύπωση. Κάθε άλλο…