Η αυτοματοποίηση και διαχείριση των Λειτουργιών Πληροφορικής (IT Operations) καθώς και οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι Διευθύνσεις Πληροφορικής σε σχέση με το storage automation, ήταν τα κεντρικά θέματα στα οποία εστίασε η συζήτηση στρογγυλής τραπέζης που διοργανώθηκε τον Ιούνιο στο ξενοδοχείο Life Gallery από το περιοδικό netweek με τη χορηγία της Hewlett Packard.

Στη συζήτηση με θέμα «IT Operations Management: Έμφαση στη βέλτιστη διαχείριση και αυτοματοποίηση της πολυπλοκότητας του storage» και τη συμμετοχή διευθυντικών στελεχών Πληροφορικής μεγάλων οργανισμών, αναλύθηκαν μεταξύ άλλων τα παρακάτω ζητήματα:

α. Οι ανησυχίες, οι «πονοκέφαλοι» και οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι Διευθύνσεις Πληροφορικής σε σχέση με τα IT Operations και τη διαχείριση της IT υποδομής εν γένει.
β. Κατά πόσο η αξιοποίηση των τεχνολογιών/εφαρμογών από πολλαπλούς vendors μέσα στο data center είναι πλεονέκτημα ή μειονέκτημα.

Χορηγός στη συζήτηση ήταν η Hewlett Packard, στελέχη της οποίας πραγματοποίησαν εισαγωγικές παρουσιάσεις που βασίζονταν σε user cases, με αντικείμενο το πώς οι επιχειρήσεις έχουν αξιοποιήσει εργαλεία διαχείρισης των IT Operations, και έλυσαν αντίστοιχες πολυπλοκότητες, ενώ παράλληλα παρουσιάστηκαν και νέες λύσεις, προϊόντα και υπηρεσίες της εταιρείας στον τομέα του storage.

Στη συζήτηση συμμετείχαν: Παναγιώτης Τσίλης, Υποδιευθυντής, Υποδιεύθυνση Τεχνολογικής Στήριξης Συστημάτων WIINTEL και Αποθήκευσης Δεδομένων (Διεύθυνση Λειτουργιών και Υποδομών Πληροφορικής), του Ομίλου της Εθνικής Τράπεζας, Νεκτάριος Κοζύρης, Καθηγητής ΕΜΠ και Αντιπρόεδρος του ΕΔΕΤ, Μιχάλης Σδράλλης, Application Operations Manager IT της Vodafone, Παναγιώτης Μαστρογιάννης, Manager, IT Infrastructure ΕΜΕΑ της First Data, Νίκος Ιωάννου, Group IT Infrastructure Manager της Eurobank, Χρήστος Παπαδάκης, Αναπληρωτής Διευθυντής Πληροφορικής και Υπεύθυνος Αρχιτεκτονικής Εφαρμογών και Συστημάτων της Εθνικής Ασφαλιστικής, Γιώργος Κώστας, Διευθυντής Ανάπτυξης Πληροφοριακών Συστημάτων της Interamerican, καθώς και οι Άγγελος Βλαχόπουλος, HP Storage Sales Specialist και Γιάννης Μάγκος, HP Software Senior Business Consultant της Hewlett Packard.

Η συζήτηση ξεκίνησε με την παρουσίαση του Αγγελου Βλαχόπουλου της HP, ο οποίος αναφέρθηκε στις προκλήσεις του storage στα σύγχρονα data centers. Οπως είπε, στα data centers υπάρχει πλέον μια πανσπερμία δεδομένων και αφορμές από παντού για να τα επεκτείνουμε, αφού ο ρυθμός που αυξάνεται η πληροφορία καθημερινά είναι τεράστιος. Η κρίση έχει φέρει πολλές αλλαγές, άρα υπάρχουν και καινούριες ανάγκες.

Για να μειωθεί ο χρόνος που χρειάζεται το storage provisioning μέσα στο περιβάλλον παίζουν ρόλο τρεις παράγοντες: το κόστος, ο χρόνος και οι κίνδυνοι. Οσο αφορά το χρόνο, η στρατηγική της ΗΡ συνίσταται στην ενοποίηση του storage σε μία προϊόντική κατηγορία, από το πιο low end μέχρι το πιο high end, με σκοπό να έχουν όλα το ίδιο interface, το ίδιο management, το ίδιο functionality. Δεύτερον, εκεί που υπήρχαν πολλά σιλό storage ξεχωριστά μέσα στο data center και πιθανόν πολλαπλές κονσόλες διαχείρισης, τώρα μπορούν αυτά να χωριστούν σε virtual partitions και κάθε business function να βρίσκεται σε διαφορετικό partition.

Ενα τρίτο χαρακτηριστικό είναι η αυτονομία του storage. Αυτό σημαίνει ότι το decision making δεν είναι πια στα χέρια των διαχειριστών και γίνεται απευθείας από το storage. Αυτό επιτυγχάνεται με τον ορισμό κανόνων και οδηγιών από τους ίδιους τους διαχειριστές. Τέταρτον, υπάρχει δυνατότητα να συνδυαστεί το storage με το virtualization, να βρίσκονται δηλαδή και τα δύο σε μία κονσόλα, συμπτύσσοντας τους ρόλους του storage administrator και του virtualizaton administrator. Ενα ακόμη χαρακτηριστικό είναι να βάλουμε το storage να «μιλήσει» με τα διαφορετικά applications (Microsoft Exchance Server, SQL Server, Windows Server, Oracle VMWare), αφού πλέον μπορεί το storage να καταλάβει τις εφαρμογές που χρησιμοποιεί, συμπτύσσοντας έτσι τους ρόλους των εφαρμογών και του storage για πολύ πιο γρήγορη επίλυση προβλημάτων.

Οσον αφορά το back-up, παραδοσιακά χρησιμοποιείται η λογική των offsite κασετών με χειροκίνητες διαδικασίες, όπως οι διαδικασίες labeling, barcoding κ.λπ. – κάτι που δημιουργούσε ένα μεγάλο κύκλο εργασιών. Σήμερα, αυτό επιτυγχάνεται με disk appliances που μπορούν πλέον να ανταλλάσσουν πληροφορίες μεταξύ των sites που μέχρι τώρα μεταφέρονταν με κασέτες. Τώρα αποτελούν απλά ένα scheduled task, το οποίο γίνεται αυτόματα. Τέλος, γίνονται intergrated τα διασημότερα συστήματα back-up, ώστε μεταξύ τους να «επικοινωνούν» και να γίνεται η διαδικασία του back-up ευκολότερα και γρηγορότερα.

Σχετικά με τη δυσκολία διαχείρισης του storage, σύμφωνα με έρευνα που έγινε σε συνεργασία με την Tech Validate, τα κυριότερα σημεία που επηρεάζουν τους πελάτες είναι: τα πολλαπλά εργαλεία παρακολούθησης που αυξάνουν την πολυπλοκότητα του monitoring του storage, καθώς και η έλλειψη ενόρασης για το τι συμβαίνει σε διάφορα storage management domains, καθώς πολλές φορές διαθέτουμε storage από διαφορετικούς κατασκευαστές. Ετσι, όταν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, υπάρχει δυσκολία να ανακαλύψουμε τι συμβαίνει και τι το προκαλεί.

Στόχος του storage automation είναι να μειωθεί το κόστος και ο χρόνος που χρειάζεται για να διατηρηθεί το storage σε καλή κατάσταση και ταυτόχρονα να αυξήσουμε την απόδοση του οργανισμού. Η αξία του storage automation είναι, όσον αφορά το troubleshooting, η θεαματική μείωση του χρόνου απόκρισης και επίλυσης των προβλημάτων, η μείωση του αριθμού των ξεχωριστών εργαλείων παρακολούθησης, η αξιοποίηση του αποθηκευτικού χώρου που διαθέτουμε, η αύξηση της διαθεσιμότητας των υπηρεσιών προς τις επιχειρήσεις και τέλος η βελτίωση της συνεργασίας μεταξύ των ομάδων IT.


Οι προκλήσεις της IT υποδομής για τη Διεύθυνση Πληροφορικής
Όπως τόνισε, ανοίγοντας τη συζήτηση, ο Γιώργος Κώστας της Interamerican, τις περισσότερες φορές δεν υπάρχουν ανησυχίες, αλλά προκλήσεις. Τα data centers σήμερα δεν έχουν σχέση με τα κέντρα μηχανογράφησης που υπήρχαν στους οργανισμούς παλαιότερα, αφού oι υπηρεσίες που παρέχονται σήμερα κινούν ουσιαστικά τα νήματα των οργανισμών. Υπάρχουν, όπως είπε, πολλά κανάλια επικοινωνίας και πολλών ειδών δεδομένα. Υπάρχουν διαφορετικές κατηγορίες επικοινωνιών μεταξύ των μηχανών, καθώς και πολλές διαφορετικές μηχανές που προσφέρουν διαφορετικές υπηρεσίες.

Επομένως, υφίσταται μία πανσπερμία προκλήσεων τις οποίες η Διεύθυνση Πληροφορικής καλείται να υλοποιήσει σε ένα συγκεκριμένο data center με πολύ συγκεκριμένα SLAs. Χρειάζεται για παράδειγμα να υπάρχει παντού DRP (disaster recovery plan), πολύ καλά εκπαιδευμένοι άνθρωποι και η μεγαλύτερη δυνατή ταχύτητα. Και φυσικά με το μικρότερο δυνατό κόστος – είτε αυτό αφορά τις μηχανές, είτε τη διαχείρισή τους, είτε τους ανθρώπους -. Ισχυρίστηκε, επίσης, ότι «με διαφορετικό τρόπο διαχειρίζεσαι τις υπηρεσίες που απευθύνονται στους εσωτερικούς χρήστες εντός οργανισμού, έναντι εκείνων εκτός οργανισμού, και ταυτόχρονα διαφορετικά στο internet, δηλαδή προς τον τελικό πελάτη».

Ένα από τα κυριότερα σημεία που χαρακτηρίζει τη λειτουργία και διαχείριση ενός σύγχρονου data center, σύμφωνα με τον κ. Κώστα, είναι η επιλογή του vendor στον οποίο ο οργανισμός θα απευθυνθεί, ενώ πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη το πόσο εύκολα οι administrators μπορούν να ελέγξουν ποια εργαλεία είναι διαθέσιμα και ποια όχι – γεγονός όχι πάντα εύκολο ιδιαίτερα για οργανισμούς που «κουβαλούν ιστορία». «Η πραγματοποίηση migration σε ένα σύγχρονο data center είναι ο βασικός προβληματισμός», υπογράμμισε ο κ. Κώστας.

Αναφορικά με τη μετάβαση στα σύγχρονα data centers, τέλος, τόνισε την πολυπλοκότητα που υπήρξε στην περίπτωση του ΙΤ της Interamerican εξαιτίας των legacy συστημάτων. Εφόσον δεν ήταν δυνατό να υπάρχουν διαφορετικές υπηρεσίες για διαφορετικούς πελάτες, η Interamerican αποφάσισε να προχωρήσει σε αναδιοργάνωση, σε ενιαία πλατφορμα πληροφοριακών συστημάτων – υπηρεσιών της, γεγονός που δημιούργησε καινοτόμες διαδικασίες. Η διοίκηση αναγνώρισε ότι η Πληροφορική έφερε στον οργανισμό νέες καινοτομίες.

Συμπληρώνοντας, ο Χρήστος Παπαδάκης της Εθνικής Ασφαλιστικής αναφέρθηκε σε ένα μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι οργανισμοί και που αποτελεί απόρροια των διαφόρων ελέγχων, οι οποίοι έχουν αυξηθεί δραματικά. Αυτό δεν είναι άλλο από τη δημιουργία νέων περιβαλλόντων, πέραν του ενός ή δύο που υποστηρίζαμε παλιότερα. Όπως είπε, «σήμερα είναι ανάγκη να έχουμε τέσσερα περιβάλλοντα: development, quality, production και disaster. Το disaster πλέον αποτελεί πραγματικότητα. Το quality λίγοι οργανισμοί το έχουν, αλλά σιγά-σιγά αναπτύσσεται».

Ένα ακόμη μεγάλο πρόβλημα που οφείλεται στους ελέγχους είναι η δημιουργία καθυστερήσεων στην ανάπτυξη και λειτουργία ενός οργανισμού. Σωστά βέβαια έχουν καθιερωθεί αυτοί οι έλεγχοι, σύμφωνα με τον κ. Παπαδάκη, οι οποίοι έχουν δώσει μάλιστα ένα στρατηγικότερο ρόλο της Πληροφορικής μέσα στον οργανισμό. «Στο παρελθόν οι οργανισμοί και οι Διευθύνσεις Πληροφορικής «αφήνονταν» στην αυτενέργεια του καθενός. Αυτό διόγκωνε το πρόβλημα όπου ο καθένας έπραττε όπως έκρινε και σε κάποια θέματα δεν υπήρχε επικοινωνία. Πλέον τα θέματα αυτά συγκεντρώνονται και ορίζονται κανόνες, που πρέπει να τηρηθούν από όλους, αναφορικά με τον τρόπο ανάπτυξης, την επικοινωνία των services, το hardware κλπ.»

Σχετικά με τις «ανησυχίες», αναφέρθηκε στις διαφορετικές προτεραιότητες που έχει ο κάθε οργανισμός. Για παράδειγμα για μία τράπεζα, η ασφάλεια είναι αυξημένη, επομένως το σχετικό budget θα αυξηθεί. Συνέχισε λέγοντας ότι μια μεγάλη πρόκληση είναι ο μετασχηματισμός των ρόλων των ανθρώπων στη Διεύθυνση Πληροφορικής, καθώς σήμερα πλέον όλοι πρέπει να γνωρίζουν τα πάντα. Απαιτείται εκπαίδευση του προσωπικού ώστε αφενός ο καθένας να εργάζεται σε διάφορα και διαφορετικά καθήκοντα και αφετέρου να αλλάξει η κουλτούρα των ανθρώπων.

Μέσα από αυτό τον μετασχηματισμό, η διοίκηση είναι σε θέση να βλέπει πώς εισέρχεται η πληροφορική μέσα στον οργανισμό. «Στην First Data προσπεράστηκε η συγκεκριμένη πρόκληση, καθώς δημιουργήσαμε καινούριους ρόλους, προσαρμοστήκαμε ταχύτατα στις καινούριες συνθήκες και η διοίκηση αντιλήφθηκε γρήγορα τόσο την αλλαγή όσο και τον σημαντικό ρόλο και αξία της Πληροφορικής μέσα στον οργανισμό.

Αναφορικά με τις προκλήσεις στάθηκε ιδιαίτερα: α. στο κόστος: οποιαδήποτε χρέωση αποτελεί πρόκληση και τα τελευταία χρόνια σε ακόμη πιο έντονο βαθμό. β. στην πολυπλοκότητα: Για παράδειγμα στο support, η πολυπλοκότητα μπορεί να βρίσκεται σε διαφορετικά σημεία, όπως πχ. στην πρόκληση της παγκοσμιοποίησης (complexity of globalization). Εδώ πρέπει οι τεχνολογίες φυσικά να είναι ευθυγραμμισμένες. γ. στους ανθρώπους: πρέπει οι οργανισμοί να εστιάσουν στο μεγαλύτερο κεφάλαιο ενός IT οργανισμού και αυτό είναι οι άνθρωποί του, τους οποίους πρέπει να εκπαιδεύουμε ξανά και ξανά και να στηριζόμαστε σε αυτούς. δ. στο security: αποτελεί το βασικότερο κομμάτι του IT. ε. στο globalization of threat: όπου υπάρχει παγκόσμια υποδομή υπάρχει και παγκόσμιος κίνδυνος.

Σύμφωνα με τον Παναγιώτη Τσίλη της Εθνικής Τράπεζας οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα η Διεύθυνση Πληροφορικής είναι οι πόροι, το availability και το security, παράγοντες που κρατάνε τη Διεύθυνση μονίμως σε εγρήγορση, καθώς δεν υπάρχουν περιθώρια απωλειών προς οποιαδήποτε από αυτές τις κατευθύνσεις. Υπάρχουν, βέβαια, όπως είπε, εργαλεία, όπως ο αυτοματισμός, το consolidation, το monitoring, το virtualization και η προσαρμογή σε πρότυπα που βοηθούν σημαντικά.

Παίρνοντας το λόγο, ο Νίκος Ιωάννου της Eurobank, επιβεβαίωσε την πολυπλοκότητα της Πληροφορικής στους οργανισμούς, καθώς και τις μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν. Ο όγκος και τα κανάλια πληροφορίας αυξάνονται, η απόκριση και η διαθεσιμότητα των συστημάτων θεωρείται δεδομένη, η ανάγκη ασφάλειας των συστημάτων και της πληροφορίας είναι επιτακτική όσο ποτέ άλλοτε, ενώ η συνολική παρακολούθηση και η έγκαιρη επέμβαση σε περίπτωση προβλήματος είναι σχεδόν μονόδρομος. Παράλληλα, σε μία Τράπεζα η ευελιξία και η ταχύτητα υλοποίησης σε “Time to Market” προϊόντα, αντιβαίνει στην έλλειψη πόρων και κυρίως στην ανάγκη ελέγχου και μείωσης του λειτουργικού κόστους.

Η αντιμετώπιση όλων αυτών προϋποθέτει καταρχήν, την εφαρμογή μια σειρά διαδικασιών, προτύπων και μεθοδολογίας, ενώ παράλληλα οριοθετεί την ανάγκη ενός αυστηρού ελέγχου των δαπανών και του κόστους. Η Eurobank λοιπόν προς αυτή την κατεύθυνση επένδυσε στο σχεδιασμό και στην υλοποίηση ενός ITSM μοντέλου για όλες τις λειτουργίες της Πληροφορικής, ώστε αυτές να υπόκειται κάτω από μία ενιαία μεθοδολογία που να αντιμετωπίζουν τις σημερινές προκλήσεις. Στόχος είναι η τυποποίηση και η μέτρηση απόδοσης των παρεχόμενων υπηρεσιών του ΙΤ, μέσα από ένα ενιαίο πλαίσιο καταγεγραμμένων διαδικασιών και τυποποιημένων διεργασιών, εναρμονισμένο στις εκάστοτε στρατηγικές επιλογές της Τράπεζας.

Παράλληλα προχώρησε στην υλοποίηση φιλόδοξων έργων πληροφορικής, (όπως μεγάλου εύρους consolidation & virtualization σε συστήματα και εφαρμογές) με στόχο τη μείωση των λειτουργικών εξόδων. Τέλος οριοθέτησε μία κεντρική διαδικασία προμηθειών, μέσω της οποίας ελέγχονται για την αναγκαιότητά τους όλες οι δαπάνες της Τράπεζας, μηχανογραφικές ή μη.


Ο εξελισσόμενος ρόλος του IT manager
Στο σημείο αυτό ο Παναγιώτης Μαστρογιάννης της First Data αναφέρθηκε στο γεγονός ότι το IT κάποιες φορές χάνει το ρόλο του. Ο ουσιαστικός του ρόλος είναι να αναζητήσει ποιο είναι το core business του οργανισμού. Ο κάθε οργανισμός έχει διαφορετικές ανάγκες και το core business της κάθε εταιρείας πρέπει να αποτελεί το στόχο του IT. Το ΙΤ ως στόχο πρέπει να έχει να στηρίζει το business αυτό. Ως εκ τουτου, η λογική του outsourcing/consulting δεν θα έπρεπε να προβληματίζει τον εκάστοτε CIO αφού με τον τρόπο αυτό αποφεύγονται λάθη και παραλείψεις στην προσπάθεια να υλοποίηθούν όλα εκ των έσω.

Επιπροσθέτως, αναφέρθηκε στους πυλώνες βάσει των οποίων θα έπρεπε να κινηθεί το σύγχρονο ΙΤ που δεν είναι άλλοι απο τους κάτωθι:

  • Transformation των ΙΤ ρόλων. Τα resources αναβαθμίζονται ή δραστηριοποιούνται σε πολλάπλες περιόχες αφου οι διαχωριστικές γραμμές των δικτύων, storage υποδομών, virtual υποδομών καθώς και φυσικών υποδομών, παύουν να ειναι τόσο διακριτές
  • Οχύρωση του οργανισμού μέσω του ITIL / IT Service Management για την πιο δομημένη λειτουργία του οργανισμού
  • End User Computing μέσω της υλοποίησης virtual τεχνολογίας που επιτρέπει καλύτερη διαχείριση και έλεγχο του περιβάλοντος των χρηστών, ενω ταυτόχρονα επιτρέπει την προσαρμογή στην όποια νέα ανάγκη τάχυστα και με ασφάλεια
  • Monitoring / SLA Management. Ουσιαστικά αναφερόμαστε στην ταχύτερη αντίληψη και διάγνωση του όποιου προβλήματος μέσω root cause analysis καθώς και την ταχύτερη και πιο αξιόπιστη μέτρηση του availability των υπηρεσίων που προσφέρει το ΙΤ (end to end). Software / Hardware/Network/ storage, πλέον είναι κομμάτι της υπηρεσίας και πρέπει να ελέγχονται με τα ίδια πλέον standards και το ίδιο criticality.

Παίρνοντας το λόγο, ο Μιχάλης Σδράλλης της Vodafone αναφέρθηκε στο γεγονός ότι το IT στη Vodafone συμμετέχει ουσιαστικά στη διαμόρφωση του τελικού προϊόντος. «Αυτό που ‘κρατάει στα χέρια του’ ο καταναλωτής διαθέτει ένα τεχνολογικό τμήμα που συν-διαμορφώνεται από το IT της εταιρείας. Πλέον παίρνουμε παντού μαζί μας το IT, μέσω μίας εφαρμογής στο smartphone για παράδειγμα. Αυτό αποτελεί εξέλιξη για το IT και φυσικά οποιαδήποτε εξέλιξη στον τομέα αυτό είναι ευπρόσδεκτη.

Καταλήγοντας, ο κ. Τσίλης, σημείωσε ότι οι Διευθύνσεις Πληροφορικής αποτελούν ένα περιβάλλον που αλλάζει ραγδαία, οι προκλήσεις είναι πολλές – και από την πλευρά του πελάτη και του manager και τους συνεργάτες, αλλά και από τους ίδιους τους ανθρώπους του IT. «Η δουλειά μας είναι να βρούμε τη χρυσή τομή», είπε κλείνοντας ο Π. Τσίλης.

OPEX vs. CAPEX
Όπως αναφέρθηκε συνολικά σε αυτό το σημείο της συζήτησης, παραδοσιακά η Πληροφορική αποτελούσε δαπάνη για έναν οργανισμό. Είναι πλέον καιρός η Διεύθυνση Πληροφορικής να εξελιχθεί από κέντρο κόστους σε πηγή εσόδων. Οι Διευθύνσεις Πληροφορικής πρέπει να αρχίσουν να παράγουν όχι μόνο έργο, αλλά και έσοδα και από OPEX για τον οργανισμό να μετατραπούν σε CAPEX.

Επιπλέον, τα χρήματα που φέρνει το IT στον οργανισμό πρέπει να διέπονται από σταθερότητα. Και ακριβώς αυτόν το στόχο έχει και το storage management. Να διατηρεί, δηλαδή, το κέρδος του IT προς την επιχείρηση σταθερό. Εδώ επιβάλλεται να βρεθούν λύσεις από τα στελέχη της Πληροφορικής είτε αυτοί είναι αγοραστές είτε προμηθευτές, με προτάσεις που θα φέρουν στον οργανισμό έσοδα. Πάνω σε αυτό ο κ. Κώστας τόνισε ότι το IT δεν θεωρούνταν «ακριβώς» κατανάλωση για την εταιρεία, ωστόσο το βασικό πρόβλημα είναι να μετρηθεί σωστά η αποτελεσματικότητα και τα έσοδα που προέρχονται από αυτό.

Το κόστος για τον κ. Ιωάννου είναι η λεπτή ισορροπία σε τρείς άξονες, στην απρόσκοπτη λειτουργία συστημάτων & εφαρμογών, στη γρήγορη ανταπόκριση υλοποίησης σε καινοτόμα προϊόντα και στην ασφάλεια των δεδομένων. Στον τριπολικό αυτό άξονα το ΙΤ έχει μέγιστη συνεισφορά και μπορεί να προσδώσει στρατηγικής σημασίας επιχειρηματική αξία, όταν λειτουργεί όχι μόνο σαν επιχειρηματική μονάδα αλλά και σαν αρωγός προς τις άλλες μονάδες προσφέροντας καινοτόμες λύσεις και μειώνοντας το κόστος. Η συντηρητική αντίληψη ότι η μηχανογράφηση είναι κοστοβόρα δεν ισχύει πια, όταν το ΙΤ λειτουργεί σαν ανταγωνιστικό profit center. Το ΙΤ μπορεί να πρωτοστατήσει στη μείωση των λειτουργικών εξόδων OPEX, επενδύοντας σε καινοτόμες λύσεις, απλοποιώντας εφαρμογές, ενοποιώντας συστήματα και δίκτυα. Το storage consolidation & virtualization είναι ένα παράδειγμα προς αυτή την κατεύθυνση. Το Data Center consolidation είναι ένα άλλο παράδειγμα.

Σχετικά με τα κόστη, ο κ. Τσίλης υπογράμμισε ότι πέρα από το OPEX και το CAPEX, οι οργανισμοί πρέπει να εξελιχθούν και να υιοθετήσουν νέες τεχνολογίες που δίνουν λύσεις. Τέλος, αναφορικά με την ασφάλεια στις τράπεζες, δήλωσε ότι όση περισσότερη ασφάλεια αναζητά ένας οργανισμός, τόσο το κόστος αυξάνεται και χρειάζεται αρκετή δουλειά και προσοχή για να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό budget και να παραμείνει ο οργανισμός μέσα στα όρια αυτού του budget.

Σε ερώτηση σχετικά με τους τρόπους «χρέωσης» των ΙΤ υπηρεσιών από την Διεύθυνση Πληροφορικής προς την επιχείρηση, γεγονός που αποδεικνύει ουσιαστικά και τα έσοδα της Διεύθυνσης, ο Χ. Παπαδάκης στάθηκε στη σημαντική αύξηση και πολυπλοκότητα των tasks, καθώς και στην ανάγκη για περισσότερο hardware και καινούριο εξοπλισμό «σε ένα κυνήγι» καλύτερων επιδόσεων για το IT και επομένως για τον οργανισμό. Από την άλλη, βέβαια, αναφέρθηκε και στο πόσο έχει αυξηθεί η ευθύνη του IT: «Σχετικά με το storage, μέχρι τώρα δεν υπήρχαν συγκεκριμένοι τρόποι ελέγχου των αποθηκευόμενων δεδομένων. Απλώς αποθηκεύαμε άκριτα ότι ήθελε κάθε συνάδελφος του IT. Και όλα αυτά έχουν κοστίσει στους οργανισμούς και στις διευθύνσεις πληροφορικής».

Storage: Αξιοποιώντας τα διαθέσιμα εργαλεία
Σε ό,τι αφορά το storage, ο κ. Μαστρογιάννης αναφέρθηκε στην πρόκληση του monitoring του storage, το οποίο πρέπει να αποτελεί κομμάτι του συνολικού monitoring μέσα στον οργανισμό. «Πρέπει να ενοποιήσουμε τον έλεγχο και την παρακολούθηση ώστε να γίνεται αυτόματα και όσο πιο proactive γίνεται. Πρέπει να δοθεί έμφαση στο κομμάτι αυτό για να μειωθεί το downtime και να δούμε τι είδους επενδύσεις πρέπει να κάνουμε για να αποφύγουμε μελλοντικά downtime incidents».

Από τη μεριά του ο κ. Τσίλης ισχυρίστηκε ότι υπάρχει ξεκάθαρη εξέλιξη και καινούριες ιδέες και τεχνολογίες, υπάρχουν πολλές δυνατότητες τόσο στη θεωρία όσο και στα πρότυπα, καθώς και έντονο ενδιαφέρον για την αξιοποίηση του “the best of anything”. Αναφορικά με το virtualization πιστεύει ότι σε επίπεδο storage, εφαρμόζοντας virtualization στο μεγαλύτερο και ταχύτερο δυνατό βαθμό, και γνωρίζοντας τα κόστη, τα πράγματα μπορούν να βελτιωθούν αρκετά. Η βελτίωση αυτή δίνει τη δυνατότητα στους οργανισμούς να θεωρούν ότι πλησιάζουν το στόχο του να παρέχουν αξιόπιστες και αδιατάραχτες υπηρεσίες στον πελάτη.


«Απελευθέρωση» από τον προμηθευτή
Με τη σειρά του ο Νεκτάριος Κοζύρης του ΕΔΕΤ, δήλωσε ότι πλέον αποτελεί κοινή παραδοχή για όλους τους ανθρώπους του IT το γεγονός ότι τα data centers είναι κατακερματισμένα, περιλαμβάνουν ετερογενείς και απομονωμένες νησίδες εξοπλισμού, προϊόν της λειτουργία τους σε βάθος χρόνου, ενώ διαπιστώνεται ότι υπάρχουν τμήματα του datacenter που υπο-χρησιμοποιούνται. Από αυτό βέβαια προκύπτει και ένα σημαντικό πρόβλημα: το γεγονός ότι πολλές φορές η εφαρμογή είναι «κλειδωμένη» επάνω στον προμηθευτή.

Το πρόβλημα αυτό αναπαράγει τον εαυτό του, αφού οι οργανισμοί «πιέζονται» να παρέχουν περισσότερες υπηρεσίες επιλέγοντας την απλή και γρήγορη λύση επέκτασης του υφιστάμενου ΄ειδικού’ εξοπλισμού. Κάτι τέτοιο αποτελεί μία θετική ανάδραση της πανσπερμίας και του κατακερματισμού, επομένως απλά αναπαράγουμε το πρόβλημα. Σύμφωνα με τον κ. Κοζύρη, ο ενδεδειγμένος τρόπος είναι να δημιουργηθεί από την αρχή μία υποδομή με τους όρους που πρέπει και με οριζόντιο τρόπο, όπου θα επιλεγεί η πολυπλεξία σε όλα τα επίπεδα. Ακόμα βέβαια και αν δε γίνεται η από το μηδέν ανάπτυξη, οφείλει κανείς να μεταβεί σταδιακά, εφαρμόζοντας την ίδια τεχνολογία σε ό,τι νέο εγκαθίσταται στο datacenter.

«Για παράδειγμα θα εγκαταστήσω τεχνολογία virtualization σε όλα τα επίπεδα και σε όλο τον νεοαποκτηθέντα εξοπλισμό, και όχι μόνο στους εξυπηρετητές αλλά και στο storage, θα επιλέξω επαναχρησιμοποιήσιμα – από οποιονδήποτε server και για οποιαδήποτε ανάγκη – συστήματα storage, επομένως σιγά-σιγά οι εφαρμογές μου θα μεταφερθούν από το legacy σε ένα καινούριο περιβάλλον που έχει δημιουργηθεί με οριζόντιο τρόπο», τόνισε χαρακτηριστικά. Ως αποτέλεσμα, όποιο στρώμα «λιγοστεύει» μπορεί να επεκταθεί με οριζόντιο τρόπο και όχι κάθετα σαν σιλό. Έπειτα, αναφέρθηκε στο γεγονός ότι, για λόγους κόστους και τεχνογνωσίας, το ΕΔΕΤ χρησιμοποιεί αλλά και έχει τη δυνατότητα να αναπτύσσει εσωτερικά (ανοιχτό) λογισμικό, γεγονός που δίνει καλύτερο έλεγχο και επιτρέπει την «ελευθερία» από άποψη προμηθευτών.

Επίσης, ο κ. Κοζύρης, αναφέρθηκε στη συνεργασία του ΕΔΕΤ με την Google για τη συν-δημιουργία λογισμικού διαχείρισης ΙΤ εξοπλισμού, το ανοιχτό λογισμικό Ganeti, γεγονός που έδωσε στο ΕΔΕΤ την «πολυτέλεια» να χρησιμοποιεί “home brewed” λογισμικό, επομένως να μην υπάρχουν κόστη licensing και κόστη από εξωτερικές υπηρεσίες υποστήριξης της λειτουργίας. To ΕΔΕΤ λειτουργεί τον okeanos, ένα δημόσιο cloud υποδομής (IaaS) που παρέχει σήμερα πάνω από πέντε χιλιάδες εικονικές μηχανές (VMs) σε μερικές χιλιάδες χρήστες του ΕΔΕΤ, με λογισμικό cloud που έχει αναπτύξει το ίδιο (synnefo.org) και λειτουργεί οριζόντια σε όλο το DataCenter του.

Το ΕΔΕΤ επιλέγει σχεδόν πάντα commodity εξοπλισμό, ώστε να έχει την ευελιξία επιλογών προμηθευτών. Σαφέστατα βέβαια ξεκαθάρισε ότι το ΕΔΕΤ είναι ξεχωριστή περίπτωση, έχει διαφορετικό σκοπό λειτουργίας, προφίλ χρηστών και είδος υπηρεσιών σε σχέση με τους άλλους μεγάλους ιδιωτικούς οργανισμούς. Σε αυτό το σημείο ο κ. Κοζύρης έθεσε το ερώτημα του κατά πόσο επηρεάζεται η επιλογή του εξοπλισμoύ από το είδος της εφαρμογής που πρόκειται να χρησιμοποιηθεί, και εφόσον υπάρχει πληθώρα εφαρμογών με διαφορετικά χαρακτηριστικά, κατά πόσο λαμβάνεται υπόψη το είδος της εφαρμογής.

Στο ερώτημα αυτό ο κ. Κώσταςτης Interamerican δήλωσε κατηγορηματικά ότι η εφαρμογή πρέπει να είναι ανεξάρτητη σαν υπηρεσία από το που θα παίξει και που θα αποθηκευθεί. «Ξεχωρίζουμε το που φαίνεται από το τι κάνει και το που θα εμφανίζεται από το σε ποιο σύστημα θα τρέχει. Το λογισμικό που επιλέγουμε θα αποφασίσει ποια σύνδεση θα χρησιμοποιήσει. Η εφαρμογή πλέον δεν είναι εφαρμογή με την παλιά λογική αλλά πλέον αποτελεί υπηρεσία. Όταν όμως όλες οι εφαρμογές είναι υπηρεσίες, χρειάζεσαι ένα ισχυρό monitoring και ένα καλό εργαλείο management».

Ο κ. Σδράλλης της Vodafone τόνισε, από τη μεριά του, ότι στην Vodafone υπάρχουν εφαρμογές με heavy customization και ως εταιρεία τηλεπικοινωνιών διαθέτει εφαρμογές πολυσχιδούς λειτουργικότητας, επομένως επιλέγεται packaged software το οποίο εξυπηρετεί τους στόχους της εταιρείας.

Πολλαπλοί vendors: Οφέλη και κίνδυνοι
Στο δεύτερο μέρος της συζήτησης θίχτηκε το ζήτημα της αξιοποίησης τεχνολογιών και εφαρμογών από πολλαπλούς vendors μέσα στο data center και κατά πόσο αυτό θεωρείται μειονέκτημα ή πλεονέκτημα για τη Διεύθυνση Πληροφορικής και επομένως για τον οργανισμό. Σε αυτό το ερώτημα ο κ. Ιωάννου της Eurobank τόνισε ότι οι πάνω του ενός vendor ενισχύουν τον ανταγωνισμό, σε αντίθεση με τις μονοπωλιακές καταστάσεις όπου το κόστος παραμένει ψηλό και μη ελεγχόμενο.

Το τίμημα σε αυτή την επιλογή είναι η δυσκολία παρακολούθησης και διαχείρισης ανομοιογενών συστημάτων και εφαρμογών. Η προσπάθεια έγκειται στο να υπάρχουν ενιαία πρότυπα και μεθοδολογίες που να κάνουν τα διαφορετικά συστήματα ευκολότερα διαχειρίσιμα. Έτσι στη Eurobank γίνεται προσπάθεια, ώστε τα συστήματα και οι εφαρμογές των διαφορετικών κατασκευαστών, να υπόκειται σε κοινούς κανόνες, συγκεκριμένα πρότυπα και ομοειδή χαρακτηριστικά, όπως αυτά χαράσσονται από τη συνολική αρχιτεκτονική των υποδομών, ώστε να παρέχουν κοινά services, με κοινή ασφάλεια και ομοειδή διαχείριση.

Παράλληλα υλοποιείται η υποδομή μίας ενιαίας παρακολούθησης των συστημάτων σε συνδυασμό με την κοινή αντιμετώπιση αυτών. Όλα αυτά ουσιαστικά αποτελούν το τίμημα της μείωσης του κόστους χρήσης, πέρα του ενός vendor. Φυσικά η τελική προσέγγιση είναι η χρήση των “ανοικτών συστημάτων” που είναι συμβατά στους περισσότερους κατασκευαστές.

Σύμφωνα με τον κ. Κώστα, πρέπει να υπάρχουν πολλαπλοί vendors, αρκεί όλα τα συστήματα να είναι συμβατά μεταξύ τους και κάθε vendor να μπορεί να παρέχει όλες τις υπηρεσίες. Ανέφερε, επίσης, ότι στην Interamerican, φεύγοντας από τη λογική του proprietary software, μεταβαίνοντας σε java, στόχος είναι να «τρέχουν» όλες οι εφαρμογές σε έναν ¨server¨. «Σε λίγο καιρό δεν θα χρειαζόμαστε κανένα proprietary software. Αλλά για να παραμείνουμε σε έναν vendor θα πρέπει να μας προσφέρει ανταγωνιστικές τιμές και την ευχέρεια της επιλογής», τόνισε κλείνοντας.

Ο κ. Μαστρογιάννης της First Data έδωσε έμφαση στο γεγονός ότι η ανομοιογένεια των εφαρμογών γίνεται αντιληπτή όταν κάνουμε Disaster Recovery. «Όταν υπάρχει ανομοιογένεια ή χαράζεις νέα στρατηγική ή παίρνεις απόφαση ότι το Disaster Recovery θα παίζει μεμονωμένα και αποσπασματικά», συμπέρανε ο κ. Μαστρογιάννης.

Αντίθετα, ο κ. Σδράλλης της Vodafone πιστεύει ότι σε επίπεδο storage στην Ελλάδα το να έχει ένας οργανισμούς δύο προμηθευτές είναι “overkill”, όπως είπε χαρακτηριστικά. «Νομίζω ότι είναι υπερβολή. Η ανάγκη για πολλούς προμηθευτές δεν υπάρχει και δημιουργεί πρόβλημα τόσο όσο αφορά το TCO της εφαρμογής όσο και την πολυπλοκότητα στη διαχείρισή της. Το να αποχωρήσει κανείς από έναν vendor και να επιλέξει έναν καινούριο είναι θέμα στρατηγικής επιλογής, και θα πρέπει πάντα να συνεξετάζεται υπό το πρίσμα της στρατηγικής αποφυγής “κλειδώματος” σε ένα μόνο vendor».